پلک این پنجره خسته اگر باز شود
آسمان با دل بى‏حوصله دمساز شود
کیست در کوچه دلواپسى‏ام جز غم تو
تا دمى با من غربت زده همراز شود
بی تو ای همدم آبی تر از آهنگ طلوع! 
بشکند بالم اگر تشنه پرواز شود
داغ تلخى‏ست‏به پیشانى خورشید اگر
آسمان با شب دلمرده هم آواز شود
ای تو خورشید بپا خیز که با چشمانت
قفل صد صبح دل‏انگیز خدا باز شود

فریب ما مخور آقا دروغ می گوییم
به جـان حضرت زهرا س دروغ می گوییم
چه ناله ای چه فراقی چه درد هجرانی
نیا نیا گل طاها دروغ می گوییم
تمام چشم براهی و انتظار و فراق
و ندبه های فرج را دروغ می گوییم
دلی که مامن دنیاست جای مولا نیست
اسیر شهوت دنیا دروغ می گوییم
زبان سخن ز تو گوید ولـی برای مقام
به پیش چشم خدا هم دروغ می گوییم
کدام ناله غـربت کدام درد فراق
قســـم بـه ام ابیها دروغ می گوییم
خلاصه ای گل نرگس کسی به فکرتو نیست
و مـا به وسعت دریا دروغ می گوییم
مرا ببخش عزیزم که باز می گویم
نیا نیا گل طاها دروغ می گوییـم

فاطمه زیباترین واژه هاست        فاطمه ناموس شاه لافتی است
فاطمی بودن تشیع بودن است        فاطمه راه علی پیمودن است
فاطمه  آلاله  آلاله  هاست         فاطمه سوز و گداز ناله هاست
فاطمه گنجینه ای از خاتم است       فاطمه چشم و چراغ عالم است
فاطمه روح علی جان علیست       فاطمه هم عهد و پیمان علیست
فاطمه تفسیر یاسین است و بس      باغ هستی را گل آذین است و بس
فاطمه سبزینه سبزینه هاست        فاطمه آوای وای سینه هاست
نی توان گفتن زنی مانند اوست       قلب احمد از ازل پیوند اوست
فاطمه از هر پلیدی عاری است        فاطمه فرهنگی از بیداری است

نمی دونم امروز یا این روزای آخری چرا اینطوریم اما دیگه امروز حالم یه جور خاصیه انگار کسی رو یه جایی گم کردم انگار یه چیزی رو سینم سنگینی می کنه دوستارم یه گوشه بشینم هی به این دونه های اشکم نگاه کنم اما نمیدونم انگار قراره این سنگینی رو با خودم حمل کنم انگار قرار نیست اشکی از چشام جاری بشه. آیا کسی هست که من رو هم دعا کنه آیا کسی هست که به حرف من هم گوش کنه هست یا نه... خدا دلم گرفته از غریبی ،به دادم برس نمی دونم شاید هم خسته ام شاید خسته از انتظار ،انتظاری که خودت بر دلم انداختی آخر خدا من که نتونستم منتظر خوبی برای مهدی باشم این یکی دیگه چه بود اما نه شاید
می خواستی که منتظر بودن را یاد بگیرم آره سخته اما شیرینه .
خدا امام حسن هم رفت اما من حرف دلمو بهش نزدم نگفتم امام حسن مهدی بیاد، نگفتم امام حسن کربلا، نگفتم امام حسن مدینه ،نگفتم امام حسن...
خدا اینارو به کی بگم به کی به کی  خدا..............................................................

امروزم نمی خوام عکس بذارم هنوز نمیدونم چرا شاید دوست دارم این صفحه ها با بقیه فرق بکنه اما نمیدونم چرا الآن دوست دارم از ته دل فریاد بزنم آره دلم گرفته نمی دونم چرا شاید خستم اما نه احساس می کنم یه چیزی نمیذاره خسته و نا امید بشم اما احساس می کنم که ... نه ولش کن
باز یه روز دیگه نزدیک شدیم دعا کنید و بدونید خدا داره می بینتمون
یا علی

نمی دونم چرا امروز دوست ندارم برای این قسمت هیچ عکسی بذارم شاید تنبلیم میشه نمی دونم، اما فکر کنم یک هفته ای بود که به روز نشده بودم معذرت میخوام هم از شماها هم از وبلاگ خب ولی کم کم داریم دوباره به یه روزی که شاید براش لحظه شماری میکنیم نزدیک میشیم آره روزی که می دونم خیلی از اونایی که به وبلاگ سر میزنند میدونند چه روزی رو میگم
منم میخوام امروز با همه شما دستامو رو به آسمون کنم و بگم خدایا همونطور که تا الآن کمکمون کردی کمکمون کن تا به نتیجه برسیم و تو از هممون راضی باشی آخر می خوام فقط یک کلام بنویسم و اون اینه
یا امام حسن

باز کن بر روى من آغوش جان را اى بقیع
تا ببینم دوست دارى میهمان را اى بقیع

خاکى اما برتر از افلاک دارى جایگاه
در تو مى‏بینم شکوهِ آسمان را اى بقیع

پنج خورشیدِ جهان‎افروز در دامان تست
کرده‏اى رشک فلک این خاکدان را اى بقیع

مى‏رسیم از گرد ره با کوله بار اشک و آه
بار ده این کاروانِ خسته جان را اى بقیع

جز تو غم ‏هاى على را هیچ کس باور نکرد
مى‏کشى بر دوش خود بارى گران را  اى بقیع

باز گو با ما، مزار کعبه‎ی دل‎ها کجاست
در کجا کردى نهان آن بى‏نشان را اى بقیع

قطره‏اى، اما در آغوش تو دریا خفته است
کرده‏اى پنهان تو موجى بیکران را اى بقیع

چشم تو خون گرید و «پروانه» مى‏داند کجاست
چشمه ‎ی جوشان این اشکِ روان را اى بقیع

مهرت به کائنات برابر نمی شود
داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود
از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود
سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود
ظلمی که بر تو رفت ز بیداد اهل ظلم
بر صفحه ی خیال مصور نمی شود
تنها جنازه ی تو شد آماج تیر کین
  یک ره شد این جنایت و دیگر نمی شود
بی بهره از فروغ ولایت تو، یا حسن
 مشمول این حدیث پیمبر نمی شود
فرمود دیده ای که کند گریه بر حسن
  آن دیده کور وارد محشر نمی شود
دارم امید بوسه ی قبر تو بقیع
اما چه می توان که میسر نمی شود
با این ستم که بر تو و بر مدفنت رسید
ویران چرا بنای ستمگر نمی شود

شنیدم سخنی خوش که پیر کنعان گفت 
                فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت
حدیث حول قیامت که گفت واعظ شهر 
                   حکایتی است که از روز گار حجران گفت
غم عشقت بیابون پرورم کرد    هوای وصلت بی بال و پرم کرد
به ما گفتی صبوری کن صبور        صبوری ترفه خاکی بر سرم کرد
مرا نه سر نه سامان آفریدن          پریشانم پریشان آفریدن
پریشان خاطران رفتند و در خاک       مرا از خاک ایشان آفریدند

مو که افسرده حالم چون ننالم       شکسته پر وبالم چون ننالم
همه گویند زینب تاله کم کن       تویی در خیالم چون ننالم
دونگاهی که کردی ام همه عمرنرود تا قامت از یادم  
  نگه اول اینکه دل بردی نگه آخر اینکه جان دادم

دل غم پر شد از غم از غم من    دیدم سراپا سوخت غم در ماتم من
از آن روزی که غم سو زد برایم    غم غم هم فزون شد بر غم من

سلام امروز دارم در حالی می نویسم که برحسب ظاهر خیلی تنهام، یه روزی یه نفری بهم گفت که احساس می کنم خدا جوابمو نمیده ، احساس میکنم امام زمان منو نمی بینه ،اون روز من براش نوشتم خدا جوابتو میده اما تویی که نمی شنوی حالا منم امروز می خوام بنویسم ای...، با تو ام ، آره با تو حامیدر خدا جوابتو میده نه جواب تو رو بلکه جواب همرو ،اگر ما نمیشنویم تقصیر خودمونه شایدم صبر نداریم حالا اینارو برا چی گفتم شاید چون حرفی نداشتم شایدم تنهایی وبیکاری زده به سرم، اما بذارید شما که این همه تو این وبلاگ
دردودل کردید یه بارم من دردودل کنم ، بگم خدا من که می دونم با همه ی بی معرفتیم فراموشم نمی کنی اما خدا می دونی دلم داره می ترکه ، تو همه چیزمو  می دونی ، چی می خوام چی نمی خوام خدا... دلم برا جمکران تنگ شده دلم برا کربلا پر می زنه دلم می خواد صورت بذارم رو خاک های بقیع دلم نجف و سامرا و کاظمین می خواد دلم ازت یه چیز دیگه هم می خواد که میدونی حالا میگی صبر کنم صبر می کنم اما اما ... نه نه باشه صبر می کنم

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش