چند شب پیش خبری را شنیدم که شدیدا جا خوردم مادر شهیدی بعد از سی و یکسال به فرزند شهیدش رسید و آن هم شهیدی که ما شبی را تا صبح کنارش احیا گرفتیم و گریه کردیم.

راستی حتی کنار شهید صبوری فیلم مادرش را که از غربتش گریه می کرد نیز تماشا کردیم و با او گریه کردیم...

حال می خواهم بگم مادر شهید درست بود که ما تنها یک شب کنار فرزندت بودیم اما نگران نباش ما خوب مهمانداری کردیم، ما نیز با غربت فرزندت گریستیم و خودرا به خاک تنش تبرک کردیم...
خدا کند که شما و او از ما راضی باشید.

خدارا شکر که دعاهایمان مستجاب شد و مهمان ما فرزند شما بود، مارا هم دعا کنید...